Męscy bohaterowie:

Rafał Kander – 13 czerwica 1983 roku, Bliźnięta – (Samuel)

Sentencja: Alea, vina, Venus, per quae sum factus egenus – Kości, wino i Wenus, przez to stałem się nędzarzem.

Opis: Mężczyzna, który sam siebie uważa za z natury złego i nieposiadającego żadnych zalet od początku wzbudza skrajne emocje. Jest przystojny, ma wystające kości policzkowe, mocno zarysowaną szczękę i oczy w kolorze przejrzystego oceanu.

Wychowywała go matka. Kobieta bardzo się starała, nie udało jej się jednak zastąpić dziecku ojca. Był z nią silnie związany, niestety niedawno zmarła. Po tym wydarzeniu facet postanowił rozliczyć się z przeszłością, zakończyć pewien etap swojego życia. Uznał, że bez tego nie można iść dalej, że stoi w miejscu.

Ma on na swoim koncie wiele długów i innych problemów, ciągle chowa w sobie żal do bliskich, że został sam dlatego w kontaktach z ludźmi jest nieufny, egoistyczny i przez to jego relacje z innymi nie są łatwe. Uprawia hazard, dużo pije.

Ludziom wydaje się jednak, że jest on człowiekiem bez żadnych zmartwień. Sprawia wrażenie idealnego mężczyzny bez kompleksów za to z klasą i dobrym stylem. Lubi seks. Jest podrywaczem i kobieciarzem. 

Gdyby za udane flirty ktoś płacił na pewno byłby już milionerem. Rafał szuka swojej drogi i  miejsca na świecie, wydaje się samotny i czasami zagubiony. Łaknie bliskości i miłości. Zastanawia się, czy kobieta, którą ostatnio poznał to jest ta jedyna i czy w ogóle będąc złym ma prawo do wyższych uczuć? 

To dowcipny, uroczy, błyskotliwy flirciarz. Niestały w uczuciach. Typ Piotrusia Pana, wieczny chłopiec.

Patryk Owczarek – 21 grudnia 1986 roku, Strzelec – (Tychon) (Damian) (Dorian)

Sentencja: Imperare sibi maximum est imperium – panować nad sobą to najwyższa władza

Opis: Wysoki, dobrze zbudowany mężczyzna budzący respekt. Ma granatowe, nieco chłodne oczy, w których można się zatracić. Potargane, brązowe włosy dodają mu uroku.

Słynie z cynizmu, jest mistrzem ironii.
Dużo wymaga od innych, ale od siebie jeszcze więcej. Jest szarmancki, traktuje swoją kobietę jak księżniczkę, potrafi wiele dla niej poświęcić, ale bywa również wymagający, stanowczy i nieznoszący sprzeciwu.

Swoją karierę zaczynał jako barman, szybko jednak zaczął robić to, co sprawia mu satysfakcję. Rolę policjanta traktuje bardzo poważnie. Ma analityczny umysł, co pomaga mu zarówno w pracy jak i w życiu. Pieniądze nie są dla niego najwyższą wartością. Zdecydowanie woli zarabiać mniej a robić to, co przynosi mu satysfakcję.
Na początku dzieli mieszkanie z dwoma kumplami, dla których często bywa mediatorem. W jego pokoju panuje idealny porządek. Jest człowiekiem poukładanym. Nienawidzi swojego ojca gdyż ten stworzył mu niezbyt przyjemne dzieciństwo, ma za to dobry kontakt z matką. Nie uznaje kłamstwa. Bardzo ceni sobie szacunek u innej osoby.

Aleksander Górski  – 10 listopada 1981 roku, Skorpion – (Samuel)

Sentencja: Vivere militare est – życie jest walką

Opis:Wysoki, barczysty, wysportowany mężczyzna. Jego włosy podpadają jednocześnie pod blond i rudy. Szmaragdowe oczy, w których kryje się niezmierzona głębia, tajemnica, którą schowa głęboko pod skórą.

Jest uosobieniem dobra... pozornie. Mężczyzna z klasą, szarmancki, kulturalny, a chwilami chłodny, zimny niczym wyprany z uczuć. Swoje zachowanie dopasowuję do sytuacji. Stara się ukryć swoje uczucia i utworzyć wokół siebie otoczkę spokoju, opanowania i stanowczości jednak często bywa niekonsekwentny, rzuca słowa na wiatr.

Aleksander to ścisłowiec, z zawodu neurolog dziecięcy. Inteligentny, cechuje go świetna pamięć. Ścisły umysł nie wyklucza u niego zdolności humanistycznych.

Jest wyrozumiały, w jego postawie wyróżnia się również ogromny szacunek do osób, które na to zasłużyły jeśli zaś tego szacunku do kogoś mu brakuje to nie kryje swoich uczuć i wyraża je bezpośrednio.

Jest wymagający w stosunku do siebie i innych. oczekuję, że inne osoby jego wymagania spełnią. Jest sumienny i odpowiedzialny, ale nade wszystko przekłada punktualność.

Życie nauczono go twardo stąpać po ziemi. I trzeźwo patrzeć na otaczający świat przez co stał się realistą, czasami popadającym w pesymizm.

Hubert Witanow  – 2 stycznia 1983 roku, Koziorożec – (Iwan)

Sentencja: Semper Fidelis – zawsze wierny

Opis: Były policjant, który skrywa przed światem nie jedną tajemnice. Szuka miłości swojego życia trafiając w następne, niczym na loterii puste losy.

Mężczyzna o postawnej budowie ciała, wysportowany, wysoki. Brązowe włosy współgrają z piwnymi oczami. Ostre rysy twarzy ujawniają jak dużo ten człowiek w życiu przeszedł. Podłużny nos komponuje się z wąskimi ustami.

Na pozór spokojny choć skrywa w sobie wulkan emocji, w większości tych negatywnych próbując je stłumić. Poważny, lecz potrafi odnaleźć w sobie ten pierwiastek dziecka i zabawić się niczym nastolatek. Odwagi mógłby mu pozazdrościć niejeden.

Spostrzegawczy, nieco cyniczny, dowcipny, zaradny. Wzrokowiec odznaczający się niespotykaną pamięcią. Umysł ścisły.Posiada różnorodne zainteresowania.

Życzliwy, tolerancyjny, szanujący na wstępie osoby trzecie. Stara się pomagać innym nawet jeśli sam jest w trudnej sytuacji  Ceni ponad wszystko rodzinę, a w szczególności dzieci, które są dla niego najważniejszym i najcenniejszym darem.

Poważnie myśli o swojej przyszłości. Wymaga od siebie więcej niż może dać.  Jest pewny siebie choć nie zawsze pewny słuszności swoich postępowań.

Rzetelny, sumienny i obowiązkowy czego wymaga także od swojej kobiety. Zwolennik wszelkiej fauny i flory. Lubujący się w akwarystyce morskiej, oraz oceanicznej. Idealista, obiektywista i zwolennik twardej ręki.

Jacek Wielgosz – 21 września 1984 roku, Panna – (Maciej) (Tychon)

Sentencja: Per aspera ad astra - przez ciernie do gwiazd

Opis: Wysoki, szczupły, przystojny i dobrze wychowany chłopak z burzą ciemnych loków na głowie. Ma nieduże uszy, kształtny nos i uroczy uśmiech. Przykładny mąż i troskliwy ojciec dwójki dzieci. Jeden z synków jest jego małym klonem.
Kocha rodzinę i jest w stanie wiele dla niej poświęcić. Zdarzyło mu się uderzyć żonę, ale miał po tym ogromne wyrzuty sumienia. Ciężko mu podnieść się po zdradzie ukochanej, mimo to nie poddaje się i próbuje naprawić to, co ona lekkomyślnie zburzyła.
Jest dobrym przyjacielem, można na nim polegać. Często słucha swojego szwagra, co nie zawsze wychodzi mu na dobre.
Jego analityczny umysł i umiejętność rozpoznania, gdy ktoś kłamie, bardzo przydaje mu się w zawodzie policjanta. Lubi swoją pracę, choć czasem bywa przytłoczony nawałem zbrodni, z którymi musi się mierzyć.
Spełnia się w swojej roli, robi to, co sprawia mu przyjemność. Jest szczery, bywa dowcipny, ciężko go wyprowadzić z równowagi.

Kamil Wielgosz – 14 sierpnia 1988 roku, Lew (Iwan) (Artur) (Lila)

Sentencja: Ars alit artificiem – Sztuka żywi twórcę

Opis: Kamil to blond przystojniak o dobrze zbudowanym ciele. Niezależnie od pory roku jego skórę pokrywa opalenizna. Dba o wygląd, ale nieprzesadnie. Jego ciepły, uroczy głos uwielbiają kobiety. Jest pogodny, ma nieco wybuchowy temperament.
Potrafi być stanowczy i niezwykle opanowany, nawet w sytuacji, która nie jednego twardziela doprowadziłaby do rozstroju nerwowego.
Lubi stare meble, w pracy zajmuje się ich renowacją. Nie potrafi podążać za duchem zmieniającego się świata, od dłuższego czasu używa jednego telefonu, komputer to jego wróg, a do słuchania muzyki używa gramofonu. Ma niewielką kolekcję starych samochodów. Uprawia hazard, ale starannie kontroluje kwoty, o które gra, aby nie „popłynąć”. Odkąd pamięta ćwiczy na siłowni.
Jest inteligentny. Posiada zdolność prowadzenia konwersacji, czego wielu ludziom brakuje. Bywa subtelny.
Jest intrygującą postacią. Prowadzi podwójne życie.
W młodości wiele przeszedł, był na odwyku, dlatego będąc dorosłym przesadnie reaguje na używki.
Sam mówi o sobie, że jest seksoholikiem, pracoholikiem i zwyrodnialcem.

Kryspin Maciejewski – 15 kwietnia 1981 roku, Baran – (Samuel)

Sentencja: Non facit fraudem, qui facit, quod debet – nie czyni bezprawia, kto spełnia swą powinność

Opis: Patologiczna rodzina, przesrane dzieciństwo, dom dziecka, huczna młodość i przestępcze kręgi to coś co zawsze się będzie ciągnęło za tą postacią. Nieprzeciętnie inteligentny, z zawodu informatyk, zgłębił na wskroś sztukę szybkiego i sprawnego rachowania, a może dostał to w genach od natury. Studiował za granicą, tam również poślubił piękną Christine, z którą się rozwiódł zaraz po powrocie do Polski. Nie była ona pierwszą żoną tego fascynującego człowieka. Kryspinowi przyszło się zmierzyć z dorosłością zaraz po ukończeniu osiemnastego roku życia, wtedy też został ojcem Manueli. Z matką dziewczynki rozwiódł się niespełna rok po hucznym weselu. Z drugą żoną zmajstrował dwie córy – Elsę i Elenę. Krążyły plotki, że ich udane małżeństwo posypało się przez to, że młoda i piękna angielka nie była w stanie wydać na świat potomka męskiej płci, a Kryspin ponad wszystko pragnął mieć syna. Mężczyzna jednak nie zniechęcił się niepowodzeniami i zafascynowany erotyczną tancerką postanowi ożenić się po raz trzeci, bo jak to mawiają – do trzech razy sztuka. Tym razem wybranka jest pół Francuzką. Czy ta kobieta spełni jego życiowe marzenie?

Kryspin to człowiek honoru i wyznawca samosądów, lekki hipokryta bo odracza własną ceremonie i nie dopuszcza do tego by to jego sądzono. Dużo bardziej woli występować w roli sędziego niżeli oskarżonego, ale ponad wszystko nienawidzi być ofiarą.

Po powrocie do polski odciął się definitywnie od przestępczego świata zarówno tego zza granicy jak i przed granicą. Założył pensjonat i kilka wyrafinowanych restauracji. Na co dzień jest zapracowany, przemęczony i rozdrażniony, ale stara się tego nie okazywać. Ma klasę – czego może mu zazdrościć niejeden, bo jest ona stuprocentowa i to niezależnie od tego czy ma na sobie garnitur od Armaniego i pali kubańskie cygara, czy jest w starym, rozciągniętym dresie ze zwykłym skrętem w ustach. Wyznawca dobrych manier, savoir vivre i wszystkiego na swoim miejscu. Jako życiowy partner jest raczej trudny, ponieważ ma dość konserwatywny pogląd na związek. Czuje się panem i władcą nie tylko jako szef i wspólnik w interesach i biznesie, ale także w domu jako głowa rodziny.

To żywiołowa postać, choć z pozoru sztywna, wyrachowana i przesiąknięta hermetyzmem na wskroś. Wymaga od innych więcej niż od siebie, ponieważ uważa, że dążenie do idealizmu to nie cel, a droga, którą należy pokonać ciągle podnosząc poprzeczkę. Kiedy to jemu stawiano by tak duże wymagania zapewne podjąłby wyzwanie i usiłował je spełnić, ale ponieważ nikt tego nie oczekuje, to po co sam ma się przemęczać?

Kryspin to człowiek, który wiele w życiu dźwigał na swoich barkach. Jest zły do szpiku kości i dobry niczym anioł stróż dla tych co w jego mniemaniu zasługują na jego dobroć i poświęcenie. Ile jeszcze przed nim? Ile trzeba by osiągnął to o czym marzy – szczyt szczęścia, idealność, syn?

Dariusz Przybylski – 29 grudnia 1981 roku, Koziorożec – (Piotr)

Sentencja: Rcvocari enim praeterita non possunt – Tego, co minęło, odwołać nie można

Opis: Człowiek, który nie potrafił spełnić wygórowanych ambicji rodziców, prawnik, mąż. Pokaźnie zbudowany, a jego czarne oczy, w których można się zatracić czynią go niezwykle urokliwym obiektem pożądania wielu kobiet. Pożądany jest nie tylko ze względu na urodę czy też budowę, a zawód... szanowany prokurator z wysoką pensją, który jednak wziął sobie za żonę piękną modelkę. Można by rzec, że stworzył idealny związek, w którym głównym atutem jest gra pozorów. Darek potrafi odnaleźć w sobie tego nastolatek sprzed lat. Potrafi być czuły i romantyczny, ale jest także stanowczy, nieustępliwy i bezkompromisowy. Jest dobrym wujkiem dla każdego napotkanego dziecka czym przyciąga je do siebie niczym magnes. Na boku używa życia w sposób, w który nie mógłby zrobić tego w towarzystwie kolegów z zawodu czy też żony. Pozornie dojrzały w duszy jednak chłopiec. Jest osobą pracowitą, wysportowaną. Lubi pograć w tenisa, ale nie przeszkadza mu kopanie zabłoconej piłki z dzieciakami z podwórka. Jest tolerancyjny, a w związku dominujący. Na co dzień twardo stąpa po ziemi choć zdarza mu się chodzić z głową w chmurach. Pozornie przykładny obywatel skrywa przed światem tajemnice przeszłości.

Fabian Maciejewski – 25 września 1980 roku, Bliźnięta – (Dorian)

Sentencja: Fraus sine poena esse potest, poena sine fraude esse non potest – Występek może być bez kary, kara nie może być bez występku

Opis: Fabian – człowiek, który na swej drodze spotkał wiele kobiet, z każdą go coś łączy... najczęściej dziecko. Dobrze zbudowany. Ciemne włosy, ciemne oczy, pełne usta to go odznacza i nadaje miano przystojnego. Na ogół człowiek spokojny, zdystansowany jednak bywa agresywny w sytuacjach, w których czuje się zagrożony lub zostanie wyprowadzony z równowagi. Bezkompromisowy, mówi to co myśli niezależnie od tego czy zwraca się do mężczyzny, czy do kobiety, choć w tej drugiej sytuacji jest bardziej kulturalny. Odznacza się ogromnym szacunkiem do kobiet o ile ta kobieta sama szacunek do siebie posiada. Jest typem szarmanckiego uwodziciela, uwielbia flirtować.  Dba, a przynajmniej stara się dbać o każde ze swoich dzieci, pragnie zapewnić im jak najlepszą przyszłość. Lojalny wobec przyjaciół. Wymaga od siebie tyle na ile go stać, ale wymaga także od innych, a w szczególności od matek swojego potomstwa. Pracowity i obowiązkowy, lecz często popadający w kłopoty co nie raz kończyło się wizytą na komisariacie czego następstwem były odsiadki. Żałuje faktu iż nie interesował się synem, który zszedł na złą drogę. Wie, że dla tego chłopca nie będzie już ojcem jednak stara się mu jakoś pomóc. Lekkoduch, realista z przejawami optymizmu. Dba o wygląd co w jego mniemaniu jest rzeczą ważną, bo – jak Cię widzą tak Cię piszą z racji tego, że ma wiele na sumieniu tuszuję wszystko szarmanckim zachowaniem, klasą, stylem.

Karol Rak – 12 maja 1984 roku, Byk – (Gizmo)

Sentencja: Nullum scelus rationem habet – żadna zbrodnia nie ma uzasadnienia

Opis: Mówimy o człowieku młodym, atrakcyjnym, o smukłej sylwetce. Mężczyzna ma mocno zarysowaną szczękę, delikatnie odstające uszy i jasne, pełne zrozumienia oczy. Karol to człowiek oddany, opiekuńczy i troskliwy. Bardzo kocha swoją żonę i córki. Stworzył ciepły, pełen uczucia dom nie tylko swojej rodzinie, ale również szwagrostwu. Fakt ten był dla niego oczywistością, nie wyobrażał sobie, ze można inaczej. Logicznym było dla niego to, ze trzeba pomóc rodzinie. Ma dobre serce i jest gotów do poświęceń, wybaczył zdradę swojej kobiecie i razem z nią odbudowywał zerwaną miedzy nimi więź, potrafił dać nie swojemu dziecku nazwisko i kochać je jak własne. Uparcie dąży do wyznaczonego sobie celu. Mężczyzna ambitny i pełen samozaparcia. Ciężko pracuje by utrzymać rodzinę, chwyta się różnych, nie zawsze legalnych zajęć.  Ma swoje mroczne tajemnice, ale to dodaje mu smaku, sprawia, że jest bardziej interesujący i ciekawy. Poznajemy jego dwie twarze, tę domową, rodzinną i tę jakże odmienną, potrzebną mu do pracy.

Tyler Sommers – dzień miesiąc 1992 roku, zodiak – (Kevin)

Sentencja:

Opis: